گشتی هنری در ونیز شگفت انگیز
تاریخ انتشار: ۴ فروردین ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۳۸۴۹۲۷
ونیز بی‌شک یکی از زیباترین شهرهای جهان است. هر گوشه و کنار این شهر شبیه صحنه‌ای از تئاتر یا یک فیلم سینمایی است. پس جای تعجب ندارد که ونیز سوژه همواره بدیع بسیاری از هنرمندان در طول تاریخ بود.
به گزارش ایران اکونومیست، قابی از ونیز در کارنامه بسیاری از هنرمندان نامدار جهان به چشم می‌خورد. هر یک از نقاش‌های چیره‌دست با سبک منحصر به خودشان تصاویر چشم‌نوازی از این مکان بر روی بوم نقاشی خلق کرده‌اند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
«میدان سن مارکو» اثر «کانالتو» حوالی ۱۷۲۰
«کانالتو» ما را مستقیم به مرکز «ونیز» می‌برد و یکی از مشهورترین بناهای این شهر را به تصویر می‌کشد. بناهای اطراف میدان، هنوز هم همچون این نقاشی باقی مانده‌اند.
در طول قرن هجدهم، مردان جوان ثروتمند از سراسر اروپا به عنوان بخشی از «تور بزرگ» که یک سفر آموزشی به تاریخی‌ترین شهرهای اروپا بود، برای بازدید به ونیز می‌آمدند. «کانالتو»، نقاش ایتالیایی نقاشی‌های بسیاری را با مناظر باشکوه و بناهای تاریخی ونیز خلق کرد تا آنها را به گردشگران ثروتمند بفروشد، درست مانند خرید یک کارت پستال یا یادگاری.
«ونیز از ایوان سنت ماریا دلا سلوته» اثر «ویلیام ترنر» ۱۸۳۵
«ویلیام ترنر» نقاش بریتانیایی در این نقاشی عریض‌ترین کانال ونیز یعنی «کانال بزرگ» را در یک روز شلوغ به تصویر کشیده است.
کشتی‌ها به آرامی روی آب شناورند، گردشگران و ونیزی‌ها به قدم زدن صبحگاهی خود می‌پردازند. «ترنر» این نقاشی را بر اساس طراحی اولیه با مداد و بر پایه نخستین بازدیدش از ونیز بر روی بوم خلق کرد و در نهایت این نقاشی را در «آکادمی سلطنتی» لندن در سال ۱۸۳۵ میلادی به نمایش گذاشت.
«کانال بزرگ» اثر «کلود مونه» ۱۹۰۸ میلادی
«مونه» نقاش برجسته فرانسوی مسحور طبیعت منحصربفرد ونیز شده بود، که همچون شهری به نظر می‌رسد که گویی بر روی آب شناور است. «مونه» در این نقاشی هم نمای مشابهی از «کانال بزرگ» و «سنت ماریا دلا سلوته» را به نمایش گذاشته است. اگر چه سبک نقاشی متفاوت است. «مونه» بیشتر به بازتاب تصاویر در آب و رقص نور علاقه‌مند است تا بناهای حاضر در قاب.
«ورودی کانال بزرگ» اثر «پل سینیاک» ۱۹۰۵ میلادی
کانال بزرگ و کلیسای «سنت ماریا دلا سلوته» نمای محبوب ونیز برای بسیاری از هنرمندان به شمار می‌روند. در این نقاشی کلیسای «سنت ماریا دلا سلوته» و بنایی را می‌بینیم که امروزه به یک موزه هنر معاصر تبدیل شده است.
«سینیاک» یکی از پیشگامان سبک نقطه‌چینی بود. بر اساس این شیوه، نقاشی‌ها به نحوی خلق می‌شدند که رنگ‌های مختلف به صورت نقطه‌ای در کنار یکدیگر قرار می‌گرفتند که از فاصله دور با همدیگر ترکیب شوند و تصویر واحدی را شکل دهند.
منبع: خبرگزاری ایسنا برچسب ها: تابلو نقاشی ، نقاشی‌های ونیز
منبع: ایران اکونومیست
کلیدواژه: تابلو نقاشی نقاشی های ونیز کانال بزرگ
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت iraneconomist.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران اکونومیست» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۳۸۴۹۲۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
«گلوری»؛پدیده‌ای شگفت انگیز در آسمان فضای جهنمی
ستاره شناسان شواهدی از یک هاله نورانی درخشان و چند رنگ به نام گلوری را در سیاره فراخورشیدی که به دلیل شرایط جهنمی اش به نام WASP-۷۶ b شناخته می‌شود، مشاهده کرده اند.
دانشمندان هرگز این صحنه را در خارج یا داخل منظومه شمسی، جز در دو سیاره زمین و زهره ندیده اند.
دانشمندان توضیح دادند که این صحنه شگفت‌انگیز شامل یک سری حلقه‌های متحدالمرکز در اطراف یک مرکز تابان است که به شرایط خاصی برای شکل‌گیری نیاز دارد، زیرا نور باید به مه‌ای از قطرات کروی بتابد که همه تقریباً به یک اندازه هستند. بنابراین، ظهور آن بر روی WASP-۷۶ b می‌تواند اسرار فضای مرموز این دنیای بسیار عجیب را فاش کند.
اولیویه دمانگیونه، ستاره شناس از موسسه اخترفیزیک و علوم فضایی پرتغال، می‌گوید: دلیل اینکه که ما هیچ مورد «گلوری» را خارج از منظومه شمسی ندیده ایم این است که این پدیده شرایط بسیار عجیبی را می‌طلبد. اولا به ذراتی جوی نیاز دارد که کاملا کروی بوده و به اندازه کافی یکنواخت و پایدار است که بتوان در یک دوره طولانی رصد کرد. ستاره نزدیک سیاره باید مستقیماً به آن بتابد، و رصدکننده (ماهواره سیاره فراخورشیدی خئوپس) در سمت درستی قرار داشته باشد.
WASP-۷۶ b، مورد علاقه دانشمندان سیاره‌شناسی، به دور ستاره‌ای زرد-سفید کمی بزرگتر از خورشید در صورت فلکی حوت، در فاصله حدود ۶۴۰ سال نوری از زمین، می‌چرخد.
مدار آن به دور ستاره بسیار باریک است، به این معنی که هوای گرم را نیز به خود جذب می‌کند و دمای روز آن بیش از ۲۴۰۰ درجه سانتیگراد است.
WASP-۷۶ b علاوه بر وجود عناصری مانند سدیم، کلسیم، کروم، لیتیوم، هیدروژن، وانادیم، منیزیم، نیتروژن، منگنز، پتاسیم و باریم، ابر‌های آهن را در جو جذب می‌کند.
شایان ذکر است که شناسایی "Glory" در WASP-۷۶ b به دانشمندان نقشه‌ای برای جستجوی همان پدیده در دیگر سیارات فراخورشیدی می‌دهد.
مشاهدات آینده برای تایید این موضوع در حال برنامه ریزی است.
منبع: ScienceAlert
فوری/ انفجار در مناطق مرکزی ایران / اسرائیل به ایران، عراق و سوریه حمله کرد